در صنعت برای براده برداری از قطعه کار به روش مکانیکی نیاز به ابزار های برشی داریم که این ابزار های برشی می تواند تک لبه یا چند لبه باشند.لبه ی برشی ابزار های برشی برای براده برداری از قطعه کار می بایستی سخت تر از قطعه کار باشد در غیر این صورت ممکن است ابزار برشی سریعتر از قطعه کار خورده شود.
لبه های برشی معمولا از جنس فولاد های تند بر HSS و کارباید های سمانته سرامیک ها و... ساخته می شوند.
در گذشته ابزار های برشی به صورت تیغچه هایی بودند از جنس HSS و یا سری پیشرفته تر ان که به ترکیب مورد نظر کبالت اضافه شده بود به صورت HSSCO مورد استفاده قرار می گرفتند که با هر بار کند شدن تیغچه آن را با استفاده از دستگاه سنگ تیز کرده و دوباره استفاده میکردند.از معایب این روش آن بود که تیغچه مورد نظر پس از یک بار استفاده و کندشدن هنگامی که دوباره تیز می شود فاقد زوایای برشی مناسب و مهندسی شده می باشد و در دماهای بالا دوام کمتری دارند.همچنین با پیشرفت صنعت و به وجود امدن متریال های جدید با سختی های بالا و چقرمه چنین ابزار های برشی قادر به پاسخگویی به نیاز صنعت نبودند.
پس از آن ابزار های برشی پیشرفته تر شد و این بار تیغچه ها در ابعاد کوچکتر و با گرید های مجزا مختص هر نوع متریال وارد صنعت شدند. این نوع تیغچه ها به صورت جوشی به نگه دارنده های خود متصل می شدند.این ابزار ها نیز معایب بسیاری داشتند که از جمله مهمترین آن ها اتصال انها به صورت جوشی بود چرا که در این روش تعویض تیغچه بسیار مشکل و زمان بر است و پس از چند بار تعویض تیغچه نگه دارنده تیغچه دیگر غیر قابل استفاده می شود چرا که ابزار مورد نظر بر خلاف ابزار های امروزی فاقد زیربند است و نشیمنگاه ابزار پس از مدتی خورده می شود و همچنین درصد بسیار بالایی از این تیغچه ها فقط از یک وجه قابل استفاده می باشند.
عیب دیگری که بر این روش وارد است موردی است که قبلا اشاره شده است و آن سخت تر شدن و چقرمه شدن متریال های امروزی می باشد که چنین تیغچه هایی دیگر پاسخگو نیستند.
0
